W dniu 1 lutego 2017 roku Komitet Ministrów Rady Europy przyjął rezolucję końcową zamykającą nadzór nad wykonaniem wyroku Europejskiego Trybunału Praw Człowieka z dnia 15 września 2009 roku w sprawie Mogielnicki przeciwko Polsce (skarga nr 42689/09).

W przedmiotowej sprawie ETPCz musiał rozstrzygnąć, czy zobowiązanie skarżącego do uiszczenia opłaty za wniesienie skargi kasacyjnej do Sądu Najwyższego w wysokości 100 000 zł stanowiło naruszenie prawa dostępu do sądu gwarantowanego przez art. 6 ust. 1 Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności.

Rozpoznając tę sprawę Trybunał zastrzegł, iż sama Konwencja nie nakłada obowiązku tworzenia sądów apelacyjnych i kasacyjnych, jednak jeśli te już istnieją, to postępowanie przed nimi musi przebiegać w sposób zgodny ze standardami konwencyjnymi. Trybunał nie podważył również stanowiska rządu w zakresie tego, iż sam w sobie dostęp do sądu może podlegać pewnym uzasadnionym ograniczeniom (również o charakterze finansowym), zaś obowiązek uiszczania opłat w postępowaniu sądowym nie jest per se niezgodny z art. 6 ust. 1 Konwencji.

Jednakże wysokość opłaty nie może być ustanawiana na takim poziomie, by uniemożliwiała konkretnym osobom realizację prawa do sądu. Ponadto, ilekroć dana osoba składa odpowiedni wniosek o zwolnienie z opłat sądowych, to odmowa jego uwzględnienia musi być szczegółowo uzasadniona. 

Europejski Trybunał Praw Człowieka uznał, iż w sprawie skarżącego sąd apelacyjny rozpoznający wniosek o zwolnienie z opłat sądowych nie przeprowadził odpowiednio dogłębnej analizy, w której zbadałby m.in. w jaki sposób zmieniła się sytuacja finansowa skarżącego, który na wcześniejszych etapach postępowania sądowego był częściowo zwolniony od kosztów sądowych. W związku ze stwierdzonym naruszeniem art. 6 ust. 1 Konwencji, Trybunał orzekł o obowiązku zapłaty skarżącemu kwoty 3 300 euro tytułem słusznego zadośćuczynienia.

Przyjmując rezolucję zamykającą nadzór nad wykonaniem wyroku w sprawie Mogielnicki przeciwko Polsce Komitet Ministrów Rady Europy potwierdził, iż wspomniana kwota została już wypłacona skarżącemu, zaś działania organów rządowych służące upowszechnieniu omawianego orzeczenia Europejskiego Trybunału Praw Człowieka powinny zmniejszyć ryzyko wystąpienia podobnych naruszeń prawa konwencyjnego w przyszłości.