Jesteś na archiwalnej stronie BIP Ministerstwa Sprawiedliwości.
Od 1 kwietnia 2019 r. strona BIP Ministerstwa Sprawiedliwości znajduje się pod adresem www.gov.pl/sprawiedliwosc
Rezolucje końcowe Komitetu Ministrów Rady Europy
1169 posiedzenie Komitetu Ministrów Rady Europy
2013-06-12
Rezolucje końcowe Komitetu Ministrów Rady Europy. W kwietniu 2013 roku, na 1169 posiedzeniu zwyczajnym, Komitet Ministrów Rady Europy przyjął rezolucje końcowe zamykające nadzór nad wykonywaniem wyroków w następujących sprawach przeciwko Polsce:
Sprawa Kadłuczka przeciwko Polsce (skarga nr 31438/06), wyrok z dnia 2 lutego 2010 roku.
Sprawa dotyczy zarzutu naruszenia art. 6 ust 1 Konwencji (prawo do rzetelnego procesu sądowego). Skarżąca w czasie II wojny światowej została zmuszona przez władze niemieckie do wykonywania pracy przymusowej na rzecz Trzeciej Rzeszy. W sierpniu 2001 roku zwróciła się do Fundacji Polsko – Niemieckiej „Pojednanie” z wnioskiem o wypłatę odszkodowania, który to wniosek nie został uwzględniony. Trybunał uznał w tym względzie, iż w momencie składania przez skarżącą skargi na naruszenie Konwencji nie istniała możliwość weryfikacji decyzji Fundacji przez sąd administracyjny lub też cywilny. Stwierdził ponadto, iż władze fundacji podejmujące w tej sprawie decyzję nie stanowiły przykładu niezależnego organu sądowego. Trybunał uznał zatem, iż w powyższej sprawie doszło do naruszenia art. 6 ust. 1 Konwencji.
Należy również zaznaczyć, iż identycznej treści wyroki zapadły w sprawach Krosta przeciwko Polsce (skarga nr 36137/04), wyrok z dnia 2 lutego 2010 roku oraz Kostka przeciwko Polsce (skarga nr 29334/06), wyrok z dnia 16 lutego 2010 roku. W tym ostatnim przypadku skarżący otrzymał słuszne zadośćuczynienie w wysokości 5.000 euro.
Kolejnymi sprawami, w których Trybunał stwierdził naruszenie art. 6 ust. 1 Konwencji z uwagi na brak możliwości zaskarżenia decyzji fundacji do sądu były sprawy Belka przeciwko Polsce (skarga nr 20870/04), wyrok z dnia 18 maja 2010 roku, Czekień przeciwko Polsce (skarga nr 25168/05), wyrok z dnia 18 maja 2010 roku oraz Szal przeciwko Polsce (skarga nr 41285/02), wyrok z dnia 18 maja 2010 roku.
Sprawa Giszczak przeciwko Polsce (skarga nr 40195/08), wyrok z dnia 29 listopada 2011 roku.
Skarżący, który odbywał karę trzynastu lat pozbawienia wolności, sformułował zarzut naruszenia art. 8 Konwencji (prawo do poszanowania życia prywatnego i rodzinnego) z uwagi na fakt, iż nie udzielono mu zezwolenia na widzenie z ciężko chorą córką przebywającą w szpitalu. Skarżący podniósł ponadto, iż dopiero cztery dni po pogrzebie córki doręczono mu przepustkę losową na okoliczność jej śmierci. Trybunał stwierdził, iż przedmiotowa sytuacja stanowiła przykład nieuzasadnionej ingerencji państwa w prawo do życia rodzinnego i prywatnego, która nie była konieczna w społeczeństwie demokratycznym z uwagi na ochronę bezpieczeństwa publicznego. Ponadto, w opinii Trybunału skarżący zbyt późno otrzymał przepustkę w celu uczestniczenia w pogrzebie córki. Trybunał stwierdził, iż w niniejszej sprawie doszło do naruszenia art. 8 Konwencji oraz przyznał skarżącemu słuszne zadośćuczynienie w wysokości 2.000. euro.
Sprawa Richert przeciwko Polsce (skarga nr 54809/07), wyrok z dnia 25 października 2011 roku
Skarżący, który został uznany winnym usiłowania zabójstwa, sformułował zarzut, iż rozpoznający jego sprawę sąd nie był „ustanowiony ustawą”. Trybunał podzielił wątpliwości skarżącego i stwierdził naruszenie art. 6 ust. 1 (prawo rzetelnego procesu sądowego) z uwagi na fakt, iż w składzie orzekającym w sprawie skarżącego Richerta zasiadał sędzia oddelegowany z innego sądu. Trybunał potwierdził w tym względzie, iż sama instytucja delegowania sędziego do innego sądu nie stoi w sprzeczności z Konwencją. Jednakże w powyższej sprawie błędy proceduralne, jakie zostały popełnione w trakcie delegowania sędziego, a które w głównej mierze dotyczyły okresu, na jaki sędzia został oddelegowany do innego sądu, także w opinii Sądu Najwyższego, mogły rodzić wątpliwości co do jego niezależności. Tym samym Trybunał jeszcze raz potwierdził, iż w swym orzecznictwie kieruje się wykładnią stosowaną przez sądy krajowe.
O dokumencie
