Aktualności

Najnowsze orzeczenia Europejskiego Trybunału Praw Człowieka w sprawach polskich

2017-10-12
W dniu 5 października 2017 roku Europejski Trybunał Praw Człowieka wydał jeden wyrok w sprawie przeciwko Polsce, tj.: Artur Pawlak przeciwko Polsce (skarga nr 41436/11), w którym analizował zasadność skargi pod katem zarzucanego naruszenia 3 Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności z uwagi na długotrwałe stosowanie w stosunku do skarżącego reżimu kwalifikującego go jako osadzonego tzw. niebezpiecznego, a także opublikował jedną decyzje z dnia 12 września 2017 roku, wydaną w sprawie Owczarek przeciwko Polsce (skarga nr 42074/15), dotyczącą funkcjonowania wymiaru sprawiedliwości w Polsce, zatwierdzającą jednostronną deklarację Rządu.
 
 
Wyrok w sprawie Artur Pawlak przeciwko Polsce (skarga nr 41436/11) dotyczył zarzutu naruszenia art. 3 Konwencji w związku z długotrwałym stosowaniem w stosunku do skarżącego reżimu kwalifikującego go do kategorii osadzonych stwarzających poważne zagrożenie społeczne oraz poważne zagrożenie dla bezpieczeństwa jednostki penitencjarnej.
Reżim stosowano od dnia 14 września 2009 roku do dnia 12 lutego 2014 roku, a zatem przez okres ponad 4 lat. W skardze do Trybunału skarżący zarzucił, że stosowane w ramach reżimu restrykcje (umieszczenie w specjalnym oddziale, w monitorowanych celach, ograniczanie wizyt bliskich oraz wszelkich form aktywności wewnątrz jednostki penitencjarnej, konieczność poruszania się w kajdanach zespolonych każdorazowo na zewnątrz celi, notoryczne przeszukania połączone z obowiązkiem rozebrania się do naga) stanowiły poniżające, sprzeczne z art. 3 Konwencji traktowanie oraz karanie. Podniósł także zarzut naruszenia art. 6 ust. 1 oraz 13 Konwencji z uwagi na bezskuteczność odwołań od decyzji Komisji Penitencjarnych.
Trybunał przychylił się do zarzutów. Stwierdził, że stosowanie w stosunku do skarżącego wszystkich przewidzianych w ramach reżimu środków – w tym rutynowych kontroli osobistych – przez okres ponad 4 lata nie było konieczne dla zapewnienia bezpieczeństwa jednostki penitencjarnej, w której przebywał skarżący. Tym samym środki te stanowiły dolegliwość, której stopień przekroczył poziom nieodłącznie związany z wymierzoną karą pozbawienia wolności.
W konsekwencji Trybunał stwierdził naruszenie art. 3 Konwencji, a także stwierdził, że nie ma potrzeby  a także stwierdził, że nie ma potrzeby badania skargi pod kątem zarzucanego naruszenia art. 6 i 13 Konwencji.
Tytułem słusznego zadośćuczynienia przyznał skarżącemu kwotę 8 000 euro.
 
Decyzja w sprawie Owczarek przeciwko Polsce (skarga nr 42074/15)dotyczyła zarzutu naruszenia art. 6 ust. 1 Konwencji w związku z niezagwarantowaniem skarżącemu prawa do sprawiedliwego rozpatrzenia jego sprawy na skutek zaniechania przez sąd pouczenia skarżącego o istotnych odstępstwach postępowania ze stosunku pracy i wynikających stąd konsekwencjach w zakresie kształtowania strony pozwanej, a także z uwagi na niewezwanie z urzędu do udziału w sprawie właściwego podmiotu po stronie pracodawcy.
Tytułem słusznego zadośćuczynienia Rząd zobowiązał się zapłacić skarżącemu kwotę 15 000 zł.
 
Orzeczenia są dostępne w języku angielskim i francuskim w bazie orzeczniczej (www.echr.coe).
powrót do listy aktualności

O dokumencie