Najnowsze orzeczenia Europejskiego Trybunału Praw Człowieka w sprawach polskich

W dniu 22 września 2016 roku Europejski Trybunał Praw Człowieka opublikował trzy decyzje z dnia 30 sierpnia 2016 roku, wydane w sprawach: Pukacz przeciwko Polsce (skarga nr 28978/15), Pacewicz przeciwko Polsce (skarga nr 38388/11) oraz Pytel przeciwko Polsce (skarga nr 9257/11), dotyczące funkcjonowania wymiaru sprawiedliwości w Polsce, zatwierdzające jednostronną deklarację Rządu, zawartą ze skarżącym ugodę, a także uznającą niedopuszczalność skargi.

Decyzja w sprawie Pukacz przeciwko Polsce dotyczyła zarzutu naruszenia art. 3 Konwencji w związku niewłaściwymi warunkami osadzenia. Tytułem słusznego zadośćuczynienia Rząd zobowiązał się zapłacić skarżącemu kwotę 3 000 zł.

Decyzja w sprawie Pacewicz przeciwko Polsce dotyczyła zarzutu naruszenia art. 5 ust. 1  Konwencji w związku z bezprawnym pozbawieniem wolności w szpitalu psychiatrycznym, a także długością postępowania w przedmiocie ustalenia legalności pozbawienia wolności skarżącego. Tytułem słusznego zadośćuczynienia Rząd zobowiązał się zapłacić skarżącemu kwotę 8 000 zł.

Decyzja w sprawie Pytel przeciwko Polsce dotyczyła przewlekłości postępowania karnego w toczącej się przeciwko skarżącemu sprawie, w której postawiono mu zarzut udziału w zorganizowanej grupie przestępczej. Postępowanie w przedmiotowej sprawie toczyło się  ponad 3 lata, przy czym postanowienie w przedmiocie przedstawienia zarzutów zostało ogłoszone skarżącemu ponad 7 lat po wydaniu w tym przedmiocie postanowienia. Fakt ten spowodowany był jego wieloletnim ukrywaniem się.

W skardze do Trybunału skarżący zarzucił naruszenie art. 6 ust. 1 Konwencji.

Trybunał nie przychylił się do tych zarzutów. Uzasadniając swoje rozstrzygnięcie wskazał, że postępowanie karne w sprawie skarżącego było skomplikowane, co wynikało przede wszystkim z charakteru stawianych mu zarzutów związanych z udziałem w zorganizowanej grupie przestępczej. Ponadto, w ramach przedmiotowego postępowania koniecznym było zasięgnięcie opinii biegłych z zakresu księgowości oraz grafologii, których przygotowanie zajęło kilka miesięcy, co także znacząco wpłynęło na długość postępowania. W konsekwencji Trybunał stwierdził, że przedmiotowa skarga jest oczywiście nieuzasadniona w związku
z czym na podstawie art. 35 § 4 Konwencji podlega odrzuceniu.

Decyzje są dostępne w języku angielskim w bazie orzeczniczej Trybunału (www.echr.coe).