Najnowsze orzeczenia Europejskiego Trybunału Praw Człowieka w sprawach polskich

W dniu 24 marca 2015 roku Europejski Trybunał Praw Człowieka wydał jeden wyrok w sprawie przeciwko Polsce, Stettner przeciwko Polsce, skarga nr 38510/06, w którym analizował zasadność podnoszonych przez skarżącego zarzutów naruszenia art. 3 oraz 5 ust. 3 i 4  Konwencji.

Skarżący został tymczasowo aresztowany pod zarzutem przyjmowania korzyści majątkowych. Środek ten był stosowany wobec skarżącego łącznie przez okres 6 miesięcy, po upływie którego został on zmieniony na środek w postaci poręczenia majątkowego.

Pan Stettner w skardze do Trybunału zarzucił, iż nie zapewniono mu adekwatnej opieki medycznej - cierpiał na bezdech senny, co wymagało korzystania z respiratora w czasie snu. Skarżący podniósł w skardze, że obawiał się wyłączania prądu w jednostce penitencjarnej, a także odłączenia respiratora przez jednego z współosadzonych. Trybunał nie uznał tego zarzutu z uwagi na niewykorzystanie dostępnych środków krajowych w postaci powództwa o ochronę dóbr osobistych. Rząd podnosząc ten zarzut wskazał pozytywne przykłady z orzecznictwa krajowego, w którym uwzględniano skargi osadzonych na warunki panujące w polskich jednostkach penitencjarnych.

Trybunał nie uznał również zarzutu przekroczenia przez władze krajowe rozsądnego czasu tymczasowego aresztowania. Wskazał, że ocena przesłanek stosowania tego środka (w tym konkretnym przypadku uzasadnionej obawy popełnienia przestępstwa oraz zagrożenia surową karą) pod kątem tego, czy są właściwe i wystarczające, nie może być dokonywana bez uwzględnienia faktycznego czasu jego trwania. W niniejszej sprawie tymczasowe aresztowanie było stosowane wobec skarżącego zaledwie przez 6 miesięcy, co w ocenie Trybunału było okresem relatywnie krótkim.

Kolejny zarzut skarżącego dotyczył braku rzetelności procedury habeas corpus. Rozpoznanie zażalenia na postanowienie w przedmiocie tymczasowego aresztowania trwało prawie 3 miesiące. W ocenie Trybunału okres ten zacznie przekraczał wymóg określony w art. 5 ust. 4 Konwencji, w związku z czym skargę w tym zakresie uznał za zasadną.

Tytułem słusznego zadośćuczynienia Trybunał przyznał skarżącemu kwotę 2 000,00 euro.

Orzeczenie jest dostępne w języku angielskim w bazie orzeczniczej Trybunału (www.echr.coe).

W dniu 26 marca 2015 roku Trybunał wydał jedną decyzję dotyczącą funkcjonowania wymiaru sprawiedliwości w Polsce (Zborowski przeciwko Polsce, skarga nr 46307/09 oraz 72932/12). W decyzji tej zatwierdził złożoną w sprawie jednostronną deklarację Rządu.

Skarżący dochodził stwierdzenia naruszenia przepisów art. 5 ust. 1 i 5 ust. 5 oraz 6 ust. 1 Konwencji, w związku z tym, że został on zwolniony z aresztu śledczego dopiero po 4 dniach od daty wydania postanowienia w przedmiocie uchylenia tymczasowego aresztowania. Podniósł także, że był pozbawiony skutecznego prawa do odszkodowania za bezprawne pozbawienie wolności. Skarżący zakwestionował również rzetelność postępowania między innymi z uwagi na to, że w sprawie orzekał asesor.

Tytułem słusznego zadośćuczynienia Rząd zobowiązał się wypłacić skarżącemu kwotę 8 400,00 zł.

Orzeczenie jest dostępne w języku angielskim w bazie orzeczniczej Trybunału (www.echr.coe).