W sprawie ze skargi Anny Spyra i małoletniego Oskara Kranczkowskiego skarżący sformułowali zarzut naruszenia art. 8 Konwencji, chroniącego prawo do poszanowania życia prywatnego i rodzinnego, w związku z brakiem właściwej opieki medycznej po porodzie, w szczególności przez wzgląd na nieprzestrzeganie przez personel medyczny standardów opieki nad noworodkami. Skarżący zarzucili ponadto brak skutecznego postępowania wyjaśniającego na poziomie wewnętrznym w sprawie okoliczności, które doprowadziły do kalectwa małoletniego skarżącego.

 

Trybunał w sprawie tej nie stwierdził naruszenia art. 8 Konwencji. Wskazując, iż podobnie jak odnosi się to do obowiązków pozytywnych państwa wynikających z konieczności zagwarantowania prawa do życia, przewidzianego w art. 2 Konwencji, również w kontekście ochrony integralności fizycznej jednostki przez pryzmat art. 8 Konwencji, w ocenie Trybunału, władze mają obowiązek stworzenia ram prawnych, nakładających na szpitale, czy publiczne, czy też prywatne, obowiązek przedsięwzięcia odpowiednich środków mających na celu ochronę życia (integralności fizycznej) pacjentów. Odwołując się do okoliczności faktycznych niniejszej sprawy, ustalonych w toku postępowań krajowych, w szczególności – do opinii biegłych wydanych na potrzeby tych postępowań, Trybunał nie stwierdził w powyższym zakresie zaniechań i uznał, iż w żadnym z postępowań nie zostało stwierdzone, iż sposób postępowania z małoletnim skarżącym w trakcie sprawowania nad nim opieki okołoporodowej naruszył obowiązujące w tym zakresie przepisy. Dlatego też Trybunał uznał, iż nie doszło tu do naruszenia materialnego art. 8 Konwencji.

 

Jeżeli zaś chodzi o zarzucaną przez skarżących nieskuteczność postępowań mających na celu wyjaśnienie okoliczności zdarzeń stanowiących źródło niepełnosprawności skarżącego Oskara Kraczkowskiego, Trybunał uznał, że w sprawie tej skarżący skorzystali z rozpoznania ich sprawy przez sądy cywilne trzech instancji, jak również przez instytucje właściwe w zakresie przeprowadzenia postępowania dyscyplinarnego. Na potrzeby tych postępowań zostały sporządzone cztery opinie biegłych, z których nie wynika istnienie związku przyczynowego pomiędzy działaniami personelu szpitalnego oraz niepełnosprawnością małoletniego. Trybunał uznał więc, że co do zasady polski system sądowy, rozpatrywany jako całość, zapewnił skarżącym możliwość zbadania, w adekwatny sposób, zasadności ich żądania. W konsekwencji nie doszło do naruszenia art. 8 Konwencji również w aspekcie proceduralnym.

 

W w sprawie zainicjowanej skargą wniesioną przez Annę Potocką, Trybunał stwierdził naruszenie art. 6 Konwencji z uwagi na przewlekłość postępowania administracyjnego, które toczyło się przez okres 11 lat i 4 miesięcy.

 

Tytułem słusznego zadośćuczynienia Trybunał przyznał skarżącej kwotę 6.500 euro.