Wyroki Europejskiego Trybunału Praw Człowieka w sprawach wydanych przeciwko Polsce w dniu 18 października 2011r.

W dniu 18 października 2011r. Europejski Trybunał Praw Człowieka wydał jeden wyrok w sprawie przeciwko Polsce: Sosinowska przeciwko Polsce, skarga nr 10247/09, dotyczący zarzutu naruszenia art. 10 Konwencji.

Skarżąca Bożena Sosinowska została zwolniona dyscyplinarnie z pracy w związku z domniemanym naruszeniem przez nią obowiązków służbowych. W istocie, co potwierdziły Sąd Rejonowy w Rudzie Śląskiej oraz Sąd Okręgowy w Gliwicach, które uwzględniły jej roszczenie o odszkodowanie, przyczyną zwolnienia był konflikt skarżącej z jej przełożoną. Konflikt ten wynikał między innymi z faktu zawiadomienia przez skarżącą Okręgowego Konsultanta ds. Chorób Płuc o braku odpowiednich kwalifikacji przełożonej oraz o błędach w leczeniu. Takie zachowanie skarżącej, wbrew odmiennym wnioskom wynikającym z wyroków Sądu Rejonowego oraz Okręgowego, Okręgowy oraz Naczelny Sąd Lekarski oceniły jako naruszające Kodeks Etyki Lekarskiej. W rezultacie skarżącą ukarano karą nagany.

W skardze do Trybunału skarżąca zarzuciła, że uznanie przez Sąd Lekarski jej zachowania polegającego na zawiadomieniu Okręgowego Konsultanta ds. Chorób Płuc za nieetyczne oraz ukaranie ją w związku z tym karą nagany, narusza gwarantowaną w przepisie art. 10 Konwencji swobodę wypowiedzi.

W odpowiedzi na skargę Rząd wniósł o uznanie jej za niedopuszczalną. Rząd argumentował, że skarżąca nie wniosła o uznanie stosownych zapisów Kodeksu Etyki Lekarskiej za niezgodne z Konstytucją. Powołano się przy tym na wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 23 kwietnia 2008r., w którym uznano za niekonstytucyjną interpretację postanowień Kodeksu Etyki Lekarskiej, w zakresie w jakim zezwala na ukaranie lekarzy, którzy w interesie publicznym dokonali oceny postępowania innego lekarza. Trybunał nie uwzględnił tego zarzutu między innymi z tego powodu, że kwestionowane orzeczenie Sądu Lekarskiego zapadło na kilka miesięcy przed wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego. W zakresie meritum Rząd podnosił natomiast, że ingerencja w prawo skarżącej była zgodna z prawem i uzasadniona. Wskazał także, że skarżąca została ukarane jedynie dyscyplinarnie.

Oceniając niniejszą sprawę Trybunał przyznał, że ingerencja w prawo skarżącej była zgodna z prawem natomiast nie zgodził się z twierdzeniem, że była konieczna. W tym względzie podkreślił, że Sąd Rejonowy w Rudzie Śląskiej oraz Sąd Okręgowy w Gliwicach nie znalazły żadnych podstaw do uznania, iż skarżąca swoim zawiadomieniem Okręgowego Konsultanta ds. Chorób Płuc w jakikolwiek sposób obraziła przełożoną. Została natomiast ukarana głównie za to, że wyraziła obawy o jakość opieki medycznej chorych. Trybunał wskazał także, że Sąd Lekarski oceniając zachowanie skarżącej jako nieetyczne nie zbadał zasadności jej opinii dotyczącej braku odpowiednich kwalifikacji przełożonej oraz popełnionych przez nią błędów w leczeniu a także, czy skarżąca działała w interesie społecznym. Trybunał zwrócił również uwagę na rozbieżność w rozstrzygnięciach wydanych przez sądy powszechne oraz Sąd Lekarski. Podkreślił, że Sąd Lekarski nie odniósł się w żaden sposób do wydanego wcześniej orzeczenia Sądu Rejonowego bądź Okręgowego.

Tytułem słusznego zadośćuczynienia przyznał skarżącej kwotę 3.000 EUR oraz tytułem zwrotu kosztów kwotę 360 EUR.