W sprawie tej skarżący Bogusław Kijowski, powołując się na naruszenie prawa do poszanowania życia rodzinnego, gwarantowanego artykułem 8 Konwencji, stwierdził, że długości postępowania w sprawie o zmianę ustaleń zawartych w wyroku rozwodowym w zakresie opieki nad jego małoletnim synem była nadmierna. Postępowanie zainicjowane zostało przez skarżącego w dniu 8 kwietnia 2008 roku i trwało do dnia 15 lutego 2010 roku, kiedy to Sąd Okręgowy w Krakowie przyznał mu pełną opiekę nad synem. Skarżący podkreślił, że dobro dziecka wymagało, aby jego wniosek rozpatrzony został szybko i sprawnie.

 

Analizując materiał dowodowy przedstawiony w sprawie Trybunał uznał, że na stopień skomplikowania sprawy miał wpływ oczywisty konflikt pomiędzy skarżącym a matką dziecka, lecz również fakt, iż skarżący naruszył przepisy prawa krajowego, ponieważ od momentu rozpadu małżeństwa w 2002 roku, z roczną przerwą, sprawował on pełną opiekę nad synem, wbrew decyzjom sądu. W tym okresie dziecko mieszkało z nim, m.in. pomimo odmiennej treści postanowieniu zamieszczonemu w wyroku rozwodowym z dnia 30 czerwca 2006 roku, w którym pełnia władzy rodzicielskiej przyznana została matce dziecka.

 

Trybunał podkreślił, że sąd krajowy, w trakcie kilku terminów rozprawy, przesłuchał wszystkie osoby zainteresowane, w tym również i samo dziecko. Ponadto zwrócił się do RODK o sporządzenie stosownej opinii. Opinia ta została przekazana sądowi w grudniu 2009 roku. Mając na uwadze to, iż sporządzenie opinii wymagało przeprowadzenia badań psychologicznych skarżącego, jego byłej żony oraz dziecka, pewne opóźnienie nie może być tu uznane za nadmierne, a krótko po tym fakcie sąd wydał decyzję co do meritum, uwzględniając wniosek skarżącego.

 

Trybunał powtórzył, że jego rolą nie jest dokonywanie oceny dobra dziecka, jako że w pierwszej kolejności powołane są do tego władze krajowe, które w niniejszej sprawie korzystały z przywileju bezpośredniego kontaktu z zainteresowanymi. Zadaniem Trybunału jest raczej dokonanie oceny decyzji podjętych przez władze krajowe w ramach ich władzy dyskrecjonalnej, jak również tego, czy zostały przedsięwzięte wszelkie środki, których zastosowania w sposób racjonalny należałoby oczekiwać w tej szczególnej sprawie.

Ponadto władze krajowe rozpatrując wniosek musiały uwzględniać wolę małoletniego syna, który wyraził chęć życia i mieszkania ze skarżącym.

 

Mając na względzie powyższe rozważania oraz margines swobody oceny pozostawiony władzom krajowym, Trybunał uznał, że ​​okres jednego roku i dziesięciu miesięcy, w czasie którego sądy krajowe rozpatrywały zasadności wniosku skarżącego odnośnie zmiany miejsca zamieszkania nie stanowiły naruszenia jego prawa do poszanowania życia rodzinnego. W związku z powyższym nie doszło do naruszenia art. 8 ust. 1 Konwencji