W dniu 18 stycznia 2011 roku Europejski Trybunał Praw Człowieka wydał 3 wyroki w sprawach przeciwko Polsce: Rogala przeciwko Polsce (skarga nr 40176/08) – dotyczący zarzucanych naruszeń art. 3 oraz 5 ust. 3 Konwencji, Grochulski przeciwko Polsce (skarga nr 33004/07) - dotyczący naruszenia art. 5 ust 3 Konwencji oraz Gut przeciwko Polsce (skarga nr 32440/08), w którym stwierdził naruszenie art. 6 ust.1 Konwencji.

 

W sprawie Rogala przeciwko Polsce skarżący Adam Rogala sformułował zarzut naruszenia art. 5 ust 3 Konwencji (prawo do wolności i bezpieczeństwa osobistego), podnosząc, iż długość tymczasowego aresztowania w jego sprawie przekroczyła „rozsądny termin” gwarantowany powyższym artykułem. Następnie skarżący sformułował zarzut naruszenia art. 3 Konwencji (zakaz tortur i nieludzkiego lub poniżającego traktowania) ze względu na zastosowanie wobec niego szczególnych środków bezpieczeństwa (w postaci zakucia rąk i nóg kajdankami zespolonymi podczas konwojowania i trwania rozpraw).

Trybunał stwierdził, iż w przedmiotowej sprawie nie doszło do naruszenia art. 5 ust. 3 Konwencji. Trybunał zauważył, że biorąc po uwagę złożony charakter sprawy, ilość oskarżonych, rodzaj stawianych im zarzutów oraz utrudnienia w prowadzeniu postępowania postępowanie toczyło się z należytą częstotliwością i starannością. Ponadto Trybunał podkreślił, że władze krajowe przeprowadzały regularne kontrole celowości stosowanie tego środka zapobiegawczego. W rezultacie doszedł do wniosku, iż tymczasowe aresztowanie zastosowane wobec skarżącego nie przekroczyło granic rozsądnego terminu.

Odnośnie zarzutu naruszenia art. 3 Konwencji Trybunał stwierdził, iż jest on oczywiście bezzasadny, uznając argumenty przedstawione przez Rząd, który podkreślał, iż zastosowanie owych środków podyktowanie było troską o bezpieczeństwo i porządek podczas konwojów i rozpraw. Nie można przy tym  stwierdzić, że skarżący został narażony na nieludzkie lub poniżające traktowanie, tym bardziej, iż on sam nie przedstawił argumentów przemawiających za tym, iż zastosowanie tego środka wpłynęło w bezpośredni sposób na jego stan psychiczny lub fizyczny.

 

Z kolei w sprawie Grochulski przeciwko Polsce skarżący Arkadiusz Grochulski zarzucił naruszenie art. 5 ust 3 Konwencji, wskazując, że długość tymczasowego aresztowania w jego sprawie przekroczyła „rozsądny termin” (prawo do wolności i bezpieczeństwa osobistego). Trybunał stwierdził, iż pomimo, że sprawa dotyczyła członka zorganizowanej grupy przestępczej Rząd nie przedstawił wystarczających argumentów uzasadniających przedłużanie stosowania tego środka zabezpieczającego. Trybunał stwierdził, że doszło do naruszenia standardów wynikających z art. 5 ust 3 Konwencji i przyznał skarżącemu kwotę w wysokości 1.000 euro tytułem zadośćuczynienia.

 

W sprawie Gut przeciwko Polsce skarżący Henryk Gut zarzucił naruszenie art. 6 ust 1 Konwencji odnośnie długości postępowania karnego w jego sprawie, które rozpoczęło się w dniu 19 czerwca 2002 roku i nadal się toczy, tj. przeszło 8 lat i cztery miesiące.

W orzeczeniu Trybunał stwierdził, że Rząd nie przedstawił żadnych faktów ani argumentów będących w stanie przekonać go, że w sprawie nie doszło do przewlekłości postępowania i przyznał skarżącym kwotę 3.600 euro tytułem zadośćuczynienia.