W dniu 12 października 2010 roku Europejski Trybunał Praw Człowieka wydał wyroków w sprawach przeciwko Polsce, w których stwierdził naruszenie art. 5 ust. 3 Konwencji: Jasari przeciwko Polsce (skarga nr 17888/07) oraz Polański przeciwko Polsce (skarga nr 42146/07) oraz Florczyk i inni przeciwko Polsce (skarga nr 30030/06), Mikołaj Piotrowski przeciwko Polsce (skarga nr 15910/08) i Uzarowicz przeciwko Polsce (skarga nr 24523/08), w których stwierdził naruszenie art. 6 ust 1 Konwencji w związku z nadmierna długością postępowania sądowego

 

W sprawie Jasari przeciwko Polsce skarżący Emin Jasari sformułował zarzut naruszenia art. 5 ust. 3 Konwencji w zakresie nadmiernej długości okresu stosowania środka zapobiegawczego w postaci tymczasowego aresztowania. Tymczasowe aresztowanie, w tej samej sprawie, było stosowane wobec skarżącego w okresie od 8 marca 2006 roku do 3 lipca 2008 roku, jak również od 5 lutego do 9 września 2009 roku. Łączny okres pozbawienia wolności w sprawie obejmował więc 2 lata i 11 miesięcy.

W orzeczeniu Trybunał stwierdził naruszenie art. 5 ust. 3 Konwencji i przyznał skarżącemu 1000 euro tytułem zadośćuczynienia, wskazując, iż uzasadnienia postanowień przedłużających stosowanie tymczasowego aresztowania wobec skarżącego ograniczały się do prostego powtarzania przyczyn przywoływanych na początkowym etapie śledztwa, bez wyjaśnienia ich związku z podejmowanymi decyzjami co do dalszego stosowaniem tego środka. Pomimo skomplikowanego charakteru sprawy dotyczącej przestępczości zorganizowanej, władze krajowe nie były w stanie uzasadnić łącznej długości tymczasowego aresztowania.  

 

Tego samego postępowania krajowego dotyczy sprawa Polański przeciwko Polsce, w której skarżący Grzegorz Polański również zarzucił nadmierne stosowanie tymczasowego aresztowania wobec jego osoby, w okresach od 8 marca 2006 roku do dnia 3 lipca 2008 roku i od 2 lutego do 9 września 2009 roku.   

W wyroku Trybunał stwierdził, iż w sprawie doszło do naruszenia art. 5 ust. 3 Konwencji i przyznał skarżącemu kwotę 1000 euro tytułem zadośćuczynienia oraz kwotę 100 euro tytułem poniesionych kosztów, ponownie uznając, iż władze krajowe nie były w stanie uzasadnić łącznej długości tymczasowego aresztowania.

 

W sprawie Mikołaj Piotrowski przeciwko Polsce skarżący zarzucił naruszenie art. 6 ust 1 Konwencji w związku z długością postępowania administracyjnego, które łącznie trwało 14 lat i osiem miesięcy nadal się toczy. Trybunał uznał, iż w sprawie doszło do naruszenia art. 6 ust 1 Konwencji i przyznał skarżącemu kwotę w wysokości 10200 euro tytułem zadośćuczynienia oraz kwotę 220 euro tytułem poniesionych kosztów.

 

W sprawie Florczyk i Inni przeciwko Polsce, skarżący Zygmunt Florczyk, Grażyna Florczyk, Wojciech Florczyk i Maria Florczyk zarzucili naruszenie art. 6 ust. 1 Konwencji, w związku z nadmierną długością postępowania administracyjnego toczącego się w ich sprawie, które łącznie trwało pięć lat i sześć miesięcy przed sądem pierwszej instancji. Trybunał uznał, iż w sprawie doszło do naruszenia art. 6 ust 1 Konwencji i przyznał każdemu ze skarżących kwotę w wysokości 3000 euro tytułem zadośćuczynienia oraz wspólnie 2000 euro tytułem poniesionych kosztów.