Jesteś na archiwalnej stronie BIP Ministerstwa Sprawiedliwości.
Od 1 kwietnia 2019 r. strona BIP Ministerstwa Sprawiedliwości znajduje się pod adresem www.gov.pl/sprawiedliwosc
Aktualności
Wyroki Europejskiego Trybunału Praw Człowieka w sprawach wydanych przeciwko Polsce w dniu 5 października 2010 roku
2010-10-19
W dniu 5 października 2010 roku Europejski Trybunał Praw Człowieka wydał 8 wyroków w sprawach przeciwko Polsce, z których dwie: Hinczewski przeciwko Polsce (skarga nr 34907/05) oraz Przyjemski przeciwko Polsce (skarga nr 6820/07) dotyczyły naruszenia art. 8 ust. 1 Konwencji, jedna - Hartman przeciwko Polsce (skarga nr 20342/07) dotyczyła zarzucanego naruszenia art. 5 ust. 3 Konwencji, natomiast pięć: Balcer przeciwko Polsce (skarga nr 19236/07), Kramarz przeciwko Polsce (34851/07), Staniszewski przeciwko Polsce (28157/08), Szparag przeciwko Polsce (17656/06) oraz Urbanowicz przeciwko Polsce (40459/05) dotyczyły naruszenia art. 6 ust. 1 Konwencji (dwie ostatnie – w związku z art. 6 ust. 3 (c) Konwencji).
W sprawie Hinczewski przeciwko Polsce skarżący Leszek Hinczewski sformułował zarzut naruszenia art. 3 Protokołu 1 do Konwencji w zakresie pozbawienia go prawa udziału w wyborach. W toku postępowania Trybunał z urzędu stwierdził, iż na kierowanej do niego przez skarżącego korespondencji umieszczona została pieczątka Sąd Rejonowy w Będzinie Cenzurowano oraz nieczytelny podpis, wskazując na potencjalne naruszenie art. 8 Konwencji. Również skarżący powołał się na tego rodzaju zarzut, wskazując iż jego korespondencja z Rzecznikiem Praw Obywatelskich została poddana cenzurze przez Prokuratora Rejonowego w Dąbrowie Górniczej.
W orzeczeniu Trybunał stwierdził naruszenie art. 8 Konwencji, z uwagi na fakt, iż ingerencja władz krajowych w korespondencje z Trybunałem oraz z Rzecznikiem Praw Obywatelskich była bezprawna i przyznał skarżącemu 500 euro tytułem zadośćuczynienia. Co do zarzutu naruszenia prawa do udziału w wyborach Trybunał uznał go za niedopuszczalny, z uwagi na niewykorzystanie dostępnych środków krajowych.
W sprawie Przyjemski przeciwko Polsce skarżący Zbigniew Przyjemski zarzucił naruszenie art. 8 ust. 1 Konwencji w związku z naruszeniem tajemnicy korespondencji kierowanej do Trybunału w czasie jego tymczasowego aresztowania w roku 2006 pod zarzutem kierowania gróźb pod adresem jego partnera.
W wyroku Trybunał stwierdził, iż w sprawie doszło do naruszenia art. 8 Konwencji, ponieważ ingerencja w swobodę korespondencji z Trybunałem była bezprawna i przyznał skarżącemu kwotę 1000 euro tytułem zadośćuczynienia oraz kwotę 100 euro tytułem poniesionych kosztów.
Natomiast w sprawie Hartman przeciwko Polsce, skarżący Marek Hartman zarzucił naruszenia art. 5 ust. 3 Konwencji w związku z nadmierna długością stosowanego wobec niego środka zapobiegawczego w postaci tymczasowego aresztowania. Skarżący, któremu zarzucono popełnienie przestępstw polegających na usiłowaniu zabójstwa, nielegalnym posiadaniu broni oraz kierowaniu gróźb pod adresem członków rodziny i partnera, został zatrzymany we Francji na podstawie europejskiego nakazu aresztowania i pozostawał tymczasowo aresztowany od marca 2005 roku do czerwca 2010, kiedy to został skazany na 10 lat pozbawienia wolności.
W wyroku tym Trybunał nie stwierdził naruszenia postanowień Konwencji.
W sprawach Balcer przeciwko Polsce, Kramarz przeciwko Polsce, Staniszewski przeciwko Polsce, Szparag przeciwko Polsce oraz Urbanowicz przeciwko Polsce skarżący sformułowali zarzuty dotyczące odmowy wniesienia skargi kasacyjnej/kasacji w postępowaniu cywilnym oraz karnym przez wyznaczonego im pełnomocnika/obrońcę z urzędu, wskazując, iż doszło do naruszenia art. 6 ust. 1 Konwencji (w przypadku dwóch ostatnich spraw – w związku z art. 6 ust. 3(c)).
W sprawach Balcer przeciwko Polsce i Staniszewski przeciwko Polsce Trybunał nie stwierdził naruszenia art. 6 ust. 1 Konwencji. W sprawie Balcer Trybunał uznał, iż skarżąca Regina Balcer nie wykazała się starannością, jakiej należy oczekiwać od strony postępowania cywilnego, składając wniosek o przyznanie pełnomocnika z urzędu celem sporządzenia skargi kasacyjnej na dziewięć dni przed upływem terminu do jej wniesienia, nie uzasadniając przy tym opóźnienia jakimikolwiek szczególnymi okolicznościami. Z kolei w sprawie Staniszewski wniosek o ustanowienie pełnomocnika z urzędu został złożony przez Tadeusza Staniszewskiego na pięć dni przed upływem sześćdziesięciodniowego terminu, również bez przywołania jakichkolwiek faktów uzasadniających tak późne jego wniesienie.
W sprawie Kramarz przeciwko Polsce Trybunał stwierdził naruszenie art. 6 ust. 1 Konwencji i przyznał skarżącemu Józefowi Kramarz kwotę 1000 euro tytułem zadośćuczynienia i 3093 euro tytułem zwrotu poniesionych kosztów, w sytuacji, w której wniosek o ustanowienie pełnomocnika z urzędu został złożony do sądu 6 dni po doręczeniu orzeczenia sądu II instancji (12 grudnia 2003 roku), zaś sam pełnomocnik został ustanowiony na 6 dni przed upływem terminu do wniesienia kasacji (to jest przed dniem 12 stycznia 2004 roku) i po tym terminie sporządził opinie, wskazującą na brak podstaw do jej wniesienia. Trybunał stwierdził, że w takiej sytuacji skarżący nie miał realnej możliwości, by jego sprawa została poddana kontroli Sądu Najwyższego w związku z wyznaczeniem mu pełnomocnika z urzędu.
Natomiast w sprawach Szparag przeciwko Polsce oraz Urbanowicz przeciwko Polsce Trybunał, stwierdzając naruszenie art. 6 ust. 1 w związku z art. 6 ust. 3(c) Konwencji, poprzez nie poinformowanie skarżących przez sąd II instancji o dalszych krokach, które mogli przedsięwziąć, w sytuacji odmowy sporządzenia kasacji przez obrońców z urzędu (brak pouczenia, że termin do wniesienia kasacji, zgodnie z orzecznictwem Sądu Najwyższego, rozpoczął bieg od początku od nowa wraz z doręczeniem zawiadomienia o stwierdzeniu przez obrońcę z urzędu braku podstaw do wniesienia kasacji), przyznał zarówno Zbigniewowi Szparag, jak i Damianowi Urbanowicz kwoty po 1000 euro tytułem zadośćuczynienia.
O dokumencie
