Najnowsze orzeczenia Europejskiego Trybunału Praw Człowieka w sprawach polskich

W dniu 15 listopada 2018 roku Europejski Trybunał Praw Człowieka opublikował następujące decyzje dotyczące funkcjonowania wymiaru sprawiedliwości w Polsce:

1. Decyzja w sprawie Birecki przeciwko Polsce (skarga nr 54080/16) z dnia 23 października 2018 roku – decyzja zatwierdzająca ugodę;
2. Decyzja w sprawie Gawroński przeciwko Polsce (skarga nr 36042/16) – z dnia 23 października 2018 roku – decyzja zatwierdzająca jednostronną deklarację Rządu;
3. Decyzja w sprawie Truszkowski przeciwko Polsce (skarga nr 62831/15) z dnia 23 października 2018 roku – decyzja zatwierdzająca ugodę;
4. Decyzja w sprawie Kwitowski przeciwko Polsce (skarga nr 57016/15) z dnia 23 października 2018 roku – decyzja zatwierdzająca jednostronną deklarację Rządu;
5. Decyzja w sprawie Skatulski przeciwko Polsce (skarga nr 45334/16) z dnia 23 października 2018 roku – decyzja zatwierdzająca ugodę;
6. Decyzja w sprawie Skowroński przeciwko Polsce (skarga nr 32038/17) z dnia 23 października 2018 roku – decyzja skreślająca skargę z listy spraw;
7. Decyzja w sprawie Dawidowski przeciwko Polsce (skarga nr 30822/12) z dnia 23 października 2018 roku – decyzja zatwierdzająca ugodę.

Decyzja w sprawie Birecki przeciwko Polsce dotyczyła zarzutu naruszenia art. 6 ust. 1 i art. 13 Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności w związku ze zbyt długim czasem trwania postępowania karnego oraz nieskutecznością środka cywilnego. Trybunał uznał ugodę zawartą przez strony, na mocy której Rząd RP zobowiązał się zapłacić skarżącemu 4 000 zł tytułem pokrycia wszelkich szkód pieniężnych i niepieniężnych jak również kosztów i wydatków. Skarga została skreślona z listy spraw na mocy art. 39 Konwencji.

Decyzja w sprawie Gawroński przeciwko Polsce dotyczyła zarzutu naruszenia art. 3 Konwencji w związku z przeludnieniem celi oraz niewłaściwymi warunkami osadzenia w czasie pobytu skarżącego w jednostce penitencjarnej we Wronkach pomiędzy 1 października 2007 roku a 8 kwietnia 2009 roku, 19 a 31 sierpnia 2009 roku, 14 a 16 września 2009 roku, 20 października a 16 listopada 2009 roku i 28 kwietnia a 14 maja 2010 roku. Z uwagi na niepowodzenie prób zawarcia ugody między stronami, Rząd RP wyszedł z propozycją deklaracji jednostronnej w kwocie 10 000 zł. Skarżący odrzucił powyższą propozycję, jednakże Trybunał uznał deklarację Rządu. Skarga została skreślona z listy spraw na mocy art. 37 ust. 1 c) Konwencji.

Decyzja w sprawie Truszkowski przeciwko Polsce dotyczyła zarzutu naruszenia art. 6 ust. 1 i art. 13 Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności w związku ze zbyt długim czasem trwania postępowania karnego oraz nieskutecznością środka cywilnego. Trybunał uznał ugodę zawartą przez strony, na mocy której Rząd RP zobowiązał się zapłacić skarżącemu 9 360 zł tytułem pokrycia wszelkich szkód pieniężnych i niepieniężnych jak również kosztów i wydatków. Skarga została skreślona z listy spraw na mocy art. 39 Konwencji.

Decyzja w sprawie Kwitowski przeciwko Polsce dotyczyła zarzutu naruszenia art. 6 ust. 1 Konwencji w związku z odmową przyjęcia przez sąd wniosku o sporządzenie i doręczenie skarżącemu uzasadnienia wyroku, uznając go za złożony po terminie. Z uwagi na niepowodzenie prób zawarcia ugody między stronami, Rząd RP wyszedł z propozycją deklaracji jednostronnej w kwocie 15 000 zł. Skarżący odrzucił powyższą propozycję, jednakże Trybunał uznał deklarację Rządu. Skarga została skreślona z listy spraw na mocy art. 37 ust. 1 c) Konwencji.

Decyzja w sprawie Skatulski przeciwko Polsce dotyczyła zarzutu naruszenia art. 3 Konwencji w związku z długotrwałym stosowaniem wobec skarżącego reżimu kwalifikującego do kategorii osadzonych niebezpiecznych. Trybunał uznał ugodę zawartą przez strony, na mocy której Rząd RP zobowiązał się zapłacić skarżącemu 7 500 euro tytułem pokrycia wszelkich szkód pieniężnych i niepieniężnych jak również kosztów i wydatków. Skarga została skreślona z listy spraw na mocy art. 39 Konwencji.

Decyzja w sprawie Skowroński przeciwko Polsce dotyczyła zarzutu naruszenia art. 6 ust. 1 i art. 13 Konwencji w związku ze zbyt długim czasem trwania postępowania karnego oraz brakiem możliwości skutecznego dochodzenia zadośćuczynienia za przewlekłość postępowania. Trybunał ustalił, że materia przedmiotowej skargi została już zaadresowana w skardze nr 67847/12, która dotyczyła tego samego postępowania w stosunku do tego samego skarżącego. W powyższej sprawie Rząd RP uznał naruszenie Konwencji i wystosował deklarację jednostronną, zatwierdzoną przez Trybunał, co skutkowało skreśleniem skargi z listy spraw. Z uwagi na powyższe niniejsza skarga także została skreślona z listy spraw.

Decyzja  w sprawie Dawidowski przeciwko Polsce dotyczyła zarzutu naruszenia art. 6 ust. 1 Konwencji, w związku z arbitralnym i nadmiernie formalnym podejściem sądu drugiej instancji do zagadnienia ciężaru dowodu, co skutkowało pozbawieniem skarżącego prawa do rzetelnego procesu. Decyzja odnosiła się także do naruszenia art. 1 Protokołu nr 1 do Konwencji w związku z pozbawieniem skarżącego własności niezgodnie z warunkami przewidzianymi przez prawo. Zawierając ugodę Rząd zobowiązał się do zapłaty na rzecz skarżącego tytułem słusznego zadośćuczynienia kwoty 34.448 złotych.

Orzeczenia są dostępne w języku angielskim lub francuskim w bazie orzeczniczej Trybunału (www.echr.coe)