W dniu 10 stycznia 2012 roku Trybunał wydał jeden wyrok w sprawie Pohoska przeciwko Polsce (skarga nr 33530/06), w którym stwierdził naruszenie art. 6 Konwencji, w zakresie w jakim przepis ten gwarantuje prawo do bezstronnego sądu.

W sprawie tej skarżąca została skazana przez Sąd Rejonowy w Elblągu, orzekający jednoosobowo, w składzie asesora sądowego, na karę jednego roku pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania za składania fałszywych zeznań na szkodę brata sędziego – wizytatora Sądu Okręgowego w tym samym mieście. Pomiędzy skarżącą a bratem sędziego istniał długoletni konflikt sąsiedzki, na jego tle dochodziło do licznych sporów sądowych.

Powołując się na swojego wcześniejsze orzecznictwo Trybunał wskazał, że asesor rozpoznający sprawę nie był niezawisły w rozumieniu powołanego postanowienia Konwencji ze względu na fakt, iż zgodnie z obowiązującym wówczas prawem mógł być usunięty w każdym czasie z zajmowanej funkcji decyzją Ministra Sprawiedliwości. Nie istniały też żadne środki ochrony asesora sądowego przed taką ewentualną arbitralną decyzją Ministra. Zdaniem Trybunału już tylko powyższa przesłanka, bez konieczności badania innych aspektów wykonywania funkcji orzeczniczej przez asesora sądowego, stanowiła podstawę do stwierdzenia, że sąd w składzie którego zasiadał nie był niezawisły.

W realiach niniejszej sprawy, której przedmiotem było postępowanie karne, w którym w charakterze pokrzywdzonego występował brat sędziego-wizytatora, Trybunał zwrócił uwagę, że w owym czasie sędziowie-wizytatorzy byli odpowiedzialni między innymi za opiniowanie asesorów pod kątem ich przydatności do wykonywania zawodu sędziego. Ponadto, z postanowienia o odmowie uwzględnienia wniosku skarżącej o wyłączenie asesora od rozpoznania sprawy, rozpoznanej również przez asesora, nie wynika, aby badano okoliczność niezawisłości asesora pod kątem jego powiązań z sędzią Sądu Okręgowego – bratem poszkodowanego. Trybunał zwrócił również uwagę, że w odniesieniu do innych spraw skarżącej rozpoznanych wcześniej przez sędziów z Elbląga doszło do ich wyłączenia właśnie z uwagi na wątpliwości co do ich bezstronności wynikające z faktu powiązań rodzinnych przeciwnika procesowego skarżącej z jednym z sędziów Sądu Okręgowego w Elblągu.

Mając na uwadze całokształt okoliczności sprawy Trybunał stwierdził naruszenie art. 6 ust. 1 Konwencji.

Tytułem słusznego zadośćuczynienia Trybunał przyznał skarżącej kwotę 1.000 EUR.